Σε αυτό το κείμενό μας δεν έχουμε σκοπό το να αποκρυπτογραφήσουμε
το μυστήριο που λέγεται έρωτας, ούτε δυνάμεθα άλλωστε να τοκάνουμε...
Απλά θα κάνουμε μια απόπειρα να προσεγγίσουμε την έννοια του έρωτα.
Θαρρώ πως ήτανε ο Καρλ Γιουνκ ο ψυχολόγος που στις αρχές του
προηγούμενου αιώνα κάνοντας λόγο για την «αγάπη» την εχώρισε στα
τρία, φαντάζομαι με κριτήριο το που αυτή απευθύνεται. Ο διαχωρισμός
του Ελβετού ήτανε ο εξής:
· Η αγάπη προς τον Θεό.
· Η αγάπη προς τον Άνθρωπο.
· Η αγάπη προς τον εαυτό μας.
Το που κατατάσσει ο Γιούνγκ τον έρωτα είναι αυτό που θα μας απα-
σχολήσει εν προκειμένω.Ενδεικτικά για την αγάπη προς το Θεό και την
αγάπη προς τον άνθρωπο θα σε παραπέμψω στην Καινή Διαθήκη, τη με-
γαλύτερη έκφραση αγάπης που συνάντησε ποτέ ο αθρώπινος νούς.
Γιατί όμως ο ψυχολόγος λογαριάζει τον έρωτα ως αγάπη προς τον εαυτό μας;
Και ορθώς άραγε πράττει έτσι;
Η γνώμη του γράφοντος είναι πως ορθότατα και με το μικρό μου το
μυαλό θα προσπαθήσω να το αιτιολογήσω ως εξής και ας με συγχωρήσει
ο φίλτατος κ.Γιούνγκ που θα τον ερμηνεύσω κατά το δοκούν!
Ο έρωτας κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι απο τη φύση ένα συναίσθημα που πηγάζει απο τον βαθύτερο εγώ μας. Γιατί στην πραγματικότητα στον άνθρωπο με τον οπόίο είμαστε ερωτευμένοι προσπαθούμε να προβάλουμε το είδωλο του εαυτού μας και όχι να δεχτούμε απλά και άκριτα αυτόν που έχουμε απέναντί μας, και εξ αιτίας αυτού έχουμε πλέον φτάσει στο σημείο να «ερωτευόμαστε» ακατάπαυστα, συνεχώς και να αλλάζουμε τους συντρόφους μας ωσάν τα ρούχα που κάποια στιγμή βγαίνουν εκτός μοδός. Ή εναλλακτικά επειδή αλλάζουμε εμείς με αποτέλεσμα το είδωλο που λέγαμε προηγουμένως να φαντάζει ξαφνικά ξένο και απόμακρο.
Και μη σου φανούν φίλε μου όλα αυτά σαν ανάθεμα και κατηγορητή-
ριο.Γιατί στην πραγματικότητα είναι ανθρώπινα.Γιατί άνθρωπος που δεν
γνώρισε τον έρωτα και τον αποκύρηξε είναι ένας άνθρωπος που δεν έζησε την μεγαλύτερη ίσως εμπειρία που μπορεί να βιώσει στη ζωή.
Άνθρωπος ψυχρός, άχρωμος και χωρίς ενδιαφέρον.
Παιδί της Αφροδίτης και του Άρη. Δημιούργημα δηλαδή και μέθεξη των αρχέγονων ενστίκτων της αναπαραγωγής και του πολέμου.Σαν να λέμε φωτιά και λαύρα.
Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,ός εν μαλακαίς παρειαις νεάνιδος εννυχεύεις.. κλπ. κλπ. που έγραψε και ο ποιητής.
Και εδημιούργησε το σημαντικότερο φιλοσοφικό και φιλολογικό έργο που συνάντησε ποτέ ο άνθρωπος.Που πότησε τις ψυχές των Ελλήνων και έκαμε τον Αισχύλο να πεί πως δεν είναι τίποτα μπροστά στον Όμηρο. Που κινήθηκε και έγραψε τα έπη του απο τον έρωτα της Ελένης και του Πάρη-Αλέξανδρου και του Οδυσσέα και της Πηνελόπης.
Τι σχέση έχει ο έρωτας με την φιλοσοφία θα μου πείς. Πιστεύω πως στην πραγματικότητα ο έρωτας είναι εισαγωγή στη φιλοσοφία,στο σκέπτεσθαι και το δημιουργείν. Έλεγε ο θείος Πλάτων πως η φιλοσοφία είναι μελέτη θανάτου. Ενώ ο καθηγητής Λιαντίνης πως ο έρωτας είναι ένας επίγειος θάνατος. Συμπερασματικά αν ο επίγειος θάνατος είναι μία πρόγευση και εισαγωγή στον πραγματικό, τον βιολογικό τότε ο έρωτας είναι πρόγευση και εισαγωγή της φιλοσοφίας. Κατά πως ο Δρ. Φάουστ εμύησε την Μαργαρίτα του δηλαδή.
Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στον αγαπητό σε όλους μας Αγ. Βαλεντίνο, ευεργέτη και προστάτη των ανθοπολών και των ζαχαροπλαστών ανα την υφήλιο!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Παραθέτω τη ΣΩΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ γιατί τελικά ο Έρωτας στον Πλάτωνα συμπίπτει με τη φιλο-σοφία, γίνεται μια ειδική μορφή φιλοσοφίας, ο εραστής βρίσκεται στο ίδιο ανώτερο επίπεδο με τον φιλόσοφο.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αλήθεια, Διοτίμα της είπα από ποιόν πατέρα και ποια μητέρα γεννήθηκε ο Έρωτας ;
ΔΙΟΤΙΜΑ: Θα πάει μακριά να σου το διηγηθώ, Σωκράτη. Όμως για χάρη σου θα το πω. Δηλαδή, όταν γεννήθηκε η Αφροδίτη, οι θεοί κάθισαν σε πλούσιο τραπέζι, και με τους άλλους κι ο γιος της Μήτιδος ( πρώτη σύζυγος του Δία) ο Πόρος. Αποφάγανε και αποήπιανε, όταν έφτασε η Πενία να ζητουλέψει-μυρίστηκε στρωμένο τραπέζι- και τριγύριζε από κατώφλι σε κατώφλι. Που λες, ο Πόρος με το κεφάλι βαρύ από νέκταρ- το κρασί δεν το ’ξεραν ακόμη- κατέβηκε στο περιβόλι του Δία και το ‘ριξε στον ύπνο. Τότε η Πενία που σοφίστηκε ν’ αποκτήσει παιδί από τον Πόρο (η απορία της την παρακίνησε), πέφτει και πλαγιάζει δίπλα του και πιάνει στην κοιλιά της τον Έρωτα. Κι αυτή είναι η αιτία που ο Έρωτας είναι ακόλουθος και υπηρέτης της Αφροδίτης γιατί στα γενέθλιά της πιάστηκε στην κοιλιά της μάνας του, κι ακόμη γιατί είναι πλασμένος έτσι που να τον σαγηνεύει η ομορφιά- και η Αφροδίτη είναι όμορφη. Έτσι , μιας και ο Έρωτας είναι γιος του Πόρου και της Πενίας, να σε ποια κατάσταση βρίσκεται: πρώτα πρώτα σ’ όλη του τη ζωή είναι φτωχός, έπειτα (ποιος έχασε την τρυφερότητα και την ομορφιά για να τη βρει αυτός, καταπώς νομίζει ο πολύς κόσμος!) ίσα ίσα είναι σκληρός και ξερακιανός, ξυπόλητος και άστεγος, πάντα του κοιμάται χάμω χωρίς στρωσίδια, στα κατώφλια και στα σοκάκια, ο ουρανός ανοιχτός απάνω του, η μοίρα της μητέρας του τον πήρε καταπόδι έγινε μόνιμος συγκάτοικος με τη μιζέρια. Όμως από τη μεριά του πατέρα του πήρε τη συνήθεια να στήνει παγίδες στους ωραίους και τους ευγενικούς, να ’ναι αντρειωμένος κι απόκοτος και δραστήριος, κυνηγός που δε βρίσκεις το ταίρι του. Πάντα στήνει κάτι μηχανές, κυνηγά τη φρόνηση, το μυαλό του είναι θηλυκό, σ’ όλη του τη ζωή στοχάζεται κι είναι φοβερός πλανευτής και μάγος με τα βότανά του και σοφιστής. Η φύση πάλι δεν τον έπλασε ούτε αθάνατον ούτε θνητό, αλλά μες στην ίδια τη μέρα τη μια στιγμή βρίσκεται στον ανθό του κι είναι όλο ζωή, όταν τον πιάσουν τα τεχνάσματά του, την άλλη πεθαίνει. Ξανάρχεται όμως στη ζωή κι αυτό το χρωστά στην αθάνατη φύση του πατέρα του, ό,τι κερδίζει με τα τεχνάσματά του κάθε φορά, του ξεγλιστρά μες από τα δάχτυλα κι έτσι ο Έρωτας ποτέ ούτε πέφτει σε φτώχεια αβάσταχτη ούτε αποχτά πλούτη. Με τον ίδιο τρόπο βρίσκεται στα μισά του δρόμου ανάμεσα στην σοφία και την αμάθεια. Να τι συμβαίνει δηλαδή : κανένας θεός δε φιλοσοφεί ούτε επιθυμεί να γίνει σοφός μιας που κιόλας είναι, και όποιος άλλος είναι σοφός δε φιλοσοφεί. Πάλι από τη μεριά τους ούτε και οι αστοιχείωτοι φιλοσοφούν ούτε επιθυμούν ν’ αποχτήσουν τη σοφία γιατί ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που κάνει την αμάθεια κατάρα: να φαντάζεται κανείς ότι είναι όσο χρειάζεται μέσα σ’ όλα την ώρα που δεν έχει χάρες ούτε είναι μυαλωμένος. Έτσι ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι δεν του λείπει ένα πράγμα , ούτε και το λαχταρά μη νιώθοντας ότι κάτι του λείπει.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ : Μια και ούτε οι σοφοί ούτε κι οι αστοιχείωτοι φιλοσοφούν, Διοτίμα ποιοι τέλος πάντων καταγίνονται με τη φιλοσοφία ;
ΔΙΟΤΙΜΑ : Αυτό δα κι ένα μικρό παιδί το καταλαβαίνει Σωκράτη, δηλαδή εκείνοι που βρίσκονται κάπου ανάμεσα απ’ αυτά τα δυο, ένας απ’ αυτούς θα’ ναι κι ο Έρωτας. Γιατί η σοφία είναι από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο, κι ο Έρωτας τριγυρίζει με βουλιμία γύρω από την ομορφιά. Λοιπόν ο Έρωτας είναι φιλόσοφος, δε μπορώ να τον φανταστώ διαφορετικό, και μια και είναι φιλόσοφος, βρίσκεται κάπου ανάμεσα από τον σοφό και τον αστοιχείωτο. Και γι’ αυτό πάλι η καταγωγή του είναι η αιτία, γιατί γεννήθηκε από σοφό πατέρα που είχε θηλυκό μυαλό, ενώ η μητέρα του κάθε άλλο παρά σοφή ήταν- μια άπραγη. Αυτή λοιπόν είναι η φύση του δαίμονος αυτού, Σωκράτη, το ότι εσύ σχημάτισες μια διαφορετική ιδέα για τον Έρωτα δεν με παραξενεύει καθόλου. Σχημάτισες δηλαδή την ιδέα ότι Έρωτας είναι εκείνο που ξυπνά μέσα μας τον έρωτα κι όχι εκείνο που νιώθει έρωτα, αυτό είναι νομίζω που σε έκανε να πιστεύεις ότι ο Έρωτας είναι ωραιότατος. Γιατί αυτό που αξίζει να ερωτευτούμε είναι αληθινά ωραίο και αβρό και τέλειο και μακάριο, εκείνο όμως που νιώθει έρωτα έχει κάποια διαφορετική μορφή: αυτή που βγαίνει από την περιγραφή που έκανα.
Magissa984
Παραθέτω τη ΣΩΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ γιατί τελικά ο Έρωτας στον Πλάτωνα συμπίπτει με τη φιλο-σοφία, γίνεται μια ειδική μορφή φιλοσοφίας, ο εραστής βρίσκεται στο ίδιο ανώτερο επίπεδο με τον φιλόσοφο.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αλήθεια, Διοτίμα της είπα από ποιόν πατέρα και ποια μητέρα γεννήθηκε ο Έρωτας ;
ΔΙΟΤΙΜΑ: Θα πάει μακριά να σου το διηγηθώ, Σωκράτη. Όμως για χάρη σου θα το πω. Δηλαδή, όταν γεννήθηκε η Αφροδίτη, οι θεοί κάθισαν σε πλούσιο τραπέζι, και με τους άλλους κι ο γιος της Μήτιδος ( πρώτη σύζυγος του Δία) ο Πόρος. Αποφάγανε και αποήπιανε, όταν έφτασε η Πενία να ζητουλέψει-μυρίστηκε στρωμένο τραπέζι- και τριγύριζε από κατώφλι σε κατώφλι. Που λες, ο Πόρος με το κεφάλι βαρύ από νέκταρ- το κρασί δεν το ’ξεραν ακόμη- κατέβηκε στο περιβόλι του Δία και το ‘ριξε στον ύπνο. Τότε η Πενία που σοφίστηκε ν’ αποκτήσει παιδί από τον Πόρο (η απορία της την παρακίνησε), πέφτει και πλαγιάζει δίπλα του και πιάνει στην κοιλιά της τον Έρωτα. Κι αυτή είναι η αιτία που ο Έρωτας είναι ακόλουθος και υπηρέτης της Αφροδίτης γιατί στα γενέθλιά της πιάστηκε στην κοιλιά της μάνας του, κι ακόμη γιατί είναι πλασμένος έτσι που να τον σαγηνεύει η ομορφιά- και η Αφροδίτη είναι όμορφη. Έτσι , μιας και ο Έρωτας είναι γιος του Πόρου και της Πενίας, να σε ποια κατάσταση βρίσκεται: πρώτα πρώτα σ’ όλη του τη ζωή είναι φτωχός, έπειτα (ποιος έχασε την τρυφερότητα και την ομορφιά για να τη βρει αυτός, καταπώς νομίζει ο πολύς κόσμος!) ίσα ίσα είναι σκληρός και ξερακιανός, ξυπόλητος και άστεγος, πάντα του κοιμάται χάμω χωρίς στρωσίδια, στα κατώφλια και στα σοκάκια, ο ουρανός ανοιχτός απάνω του, η μοίρα της μητέρας του τον πήρε καταπόδι έγινε μόνιμος συγκάτοικος με τη μιζέρια. Όμως από τη μεριά του πατέρα του πήρε τη συνήθεια να στήνει παγίδες στους ωραίους και τους ευγενικούς, να ’ναι αντρειωμένος κι απόκοτος και δραστήριος, κυνηγός που δε βρίσκεις το ταίρι του. Πάντα στήνει κάτι μηχανές, κυνηγά τη φρόνηση, το μυαλό του είναι θηλυκό, σ’ όλη του τη ζωή στοχάζεται κι είναι φοβερός πλανευτής και μάγος με τα βότανά του και σοφιστής. Η φύση πάλι δεν τον έπλασε ούτε αθάνατον ούτε θνητό, αλλά μες στην ίδια τη μέρα τη μια στιγμή βρίσκεται στον ανθό του κι είναι όλο ζωή, όταν τον πιάσουν τα τεχνάσματά του, την άλλη πεθαίνει. Ξανάρχεται όμως στη ζωή κι αυτό το χρωστά στην αθάνατη φύση του πατέρα του, ό,τι κερδίζει με τα τεχνάσματά του κάθε φορά, του ξεγλιστρά μες από τα δάχτυλα κι έτσι ο Έρωτας ποτέ ούτε πέφτει σε φτώχεια αβάσταχτη ούτε αποχτά πλούτη. Με τον ίδιο τρόπο βρίσκεται στα μισά του δρόμου ανάμεσα στην σοφία και την αμάθεια. Να τι συμβαίνει δηλαδή : κανένας θεός δε φιλοσοφεί ούτε επιθυμεί να γίνει σοφός μιας που κιόλας είναι, και όποιος άλλος είναι σοφός δε φιλοσοφεί. Πάλι από τη μεριά τους ούτε και οι αστοιχείωτοι φιλοσοφούν ούτε επιθυμούν ν’ αποχτήσουν τη σοφία γιατί ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που κάνει την αμάθεια κατάρα: να φαντάζεται κανείς ότι είναι όσο χρειάζεται μέσα σ’ όλα την ώρα που δεν έχει χάρες ούτε είναι μυαλωμένος. Έτσι ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι δεν του λείπει ένα πράγμα , ούτε και το λαχταρά μη νιώθοντας ότι κάτι του λείπει.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ : Μια και ούτε οι σοφοί ούτε κι οι αστοιχείωτοι φιλοσοφούν, Διοτίμα ποιοι τέλος πάντων καταγίνονται με τη φιλοσοφία ;
ΔΙΟΤΙΜΑ : Αυτό δα κι ένα μικρό παιδί το καταλαβαίνει Σωκράτη, δηλαδή εκείνοι που βρίσκονται κάπου ανάμεσα απ’ αυτά τα δυο, ένας απ’ αυτούς θα’ ναι κι ο Έρωτας. Γιατί η σοφία είναι από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο, κι ο Έρωτας τριγυρίζει με βουλιμία γύρω από την ομορφιά. Λοιπόν ο Έρωτας είναι φιλόσοφος, δε μπορώ να τον φανταστώ διαφορετικό, και μια και είναι φιλόσοφος, βρίσκεται κάπου ανάμεσα από τον σοφό και τον αστοιχείωτο. Και γι’ αυτό πάλι η καταγωγή του είναι η αιτία, γιατί γεννήθηκε από σοφό πατέρα που είχε θηλυκό μυαλό, ενώ η μητέρα του κάθε άλλο παρά σοφή ήταν- μια άπραγη. Αυτή λοιπόν είναι η φύση του δαίμονος αυτού, Σωκράτη, το ότι εσύ σχημάτισες μια διαφορετική ιδέα για τον Έρωτα δεν με παραξενεύει καθόλου. Σχημάτισες δηλαδή την ιδέα ότι Έρωτας είναι εκείνο που ξυπνά μέσα μας τον έρωτα κι όχι εκείνο που νιώθει έρωτα, αυτό είναι νομίζω που σε έκανε να πιστεύεις ότι ο Έρωτας είναι ωραιότατος. Γιατί αυτό που αξίζει να ερωτευτούμε είναι αληθινά ωραίο και αβρό και τέλειο και μακάριο, εκείνο όμως που νιώθει έρωτα έχει κάποια διαφορετική μορφή: αυτή που βγαίνει από την περιγραφή που έκανα.
Magissa984
Δημοσίευση σχολίου